porażki tego lata

Rajd rowerowy, kolumna samochodów, zakorkowany szlak i tu przyszło mi na myśl powiedzonko ”zły człowiek to zły gospodarz”, zły nie zły, chodzi o czas, którego wszyscy mamy coraz mniej, ktoś nie dopatrzył i w Internecie nie aktualizowano strony, odnośnie lokalnego wybryku, bo kto organizuje rajd rowerowy na drogach dojazdowych do najchętniej odwiedzanej miejscowości nadmorskiej i to w dniu zmiany turnusu? Sygnały były w postaci montowanej mety w okolicy kościoła i zamku, tam też nie pojechaliśmy. W rejonie podobno są ścieżki rowerowe, ale może nie mają ciągłości połączeń i na rajd rodzinny się nie nadają. Ja z powodu ataków psiej sfory, która napada na mnie jakbym była jedynym gnatem do obgryzania, trzymam się z daleka od roweru, już mam fobie na ten temat, zatem nie wiem jak się mają okoliczne trasy rowerowe. Telewizor wyrzuciłam, radia nie słucham, gazet nie czytam, trafia do mnie jedynie real i ten nakazał sprawdzić, jaką trasą udać się na plażę celem obłowienia się w promienie słońca na długie zimowe miesiące.   

Brnęliśmy żółwim tempem prostą, acz oboczną drogą w kierunku morza. Papcio omijał slalomem chaos napotkany i chcąc bezpiecznie na rozmytym ulewą skrzyżowaniu z zatłoczenia wybrnąć, nagle usłyszał, od tyłem przykucniętego, pomarańczowo ubarwionego faceta;

- A po co ja tu stoję?!    

- Nie wiem! - Zdecydowanym tonem odrzekł Papcio. W wentylowanym dwoma oknami aucie zrobiła się cisza. Mundurowy kontra stanowczy Papcio - to groziło rozlewem krwi. Mundur był wprawdzie jakiś porządkowy, straży czy coś w tym stylu, ale mundur. Papcio z zimną krwią i uśmieszkiem na twarzy czekał na rozwój sytuacji, ale peleton kolarzy śmignął w górę żwirowiskiem, ręka mundurowego kręcioła dostała, pogoniła nas tam gdzie zaplanowaliśmy. Co jakiś czas pojawiali się na szlaku ludzie w pomarańczowych kamizelkach kierując nas chaotycznymi gestami na prawo w krzaki, na chodnik, do ściany, do płotu, po to żeby kilku rowerzystów mogło przelotem pooddychać w narastających wyziewach spalin licznie spacerkiem przemieszczających się samochodów. Smartfony, jak wczorajszego dnia, pokazywały nam, tylko i jedynie zakaz poruszania się na trasie od kościoła po zamek, na naszym szlaku brak zakazu, za to w komentarzach były liczne pytania, cierpkie uwagi itp.

Na drodze robiło się coraz tłoczniej i na szczycie, gdzie szosa krzyżowała się z naszą drogą nastała obstrukcja denna, kicha zatkana 500 m.     

Ciśnienie wszyscy mieli w zakorkowaniu, ten i ów wysiadłszy ustawiał się na zawietrznej, by dać upust zastojowi, dzieci i pieski wyskakiwały i na pobocze w krzaki, też za potrzebą była w kukurydzy pańcia z malusim pieskiem, gdy kolumna ruszyła wyskoczyli na ściernisko pobocza, pies pocwałował na najdłuższej smyczy jaką handel oferował i szczęście, że wyczuł aromat spalin właściwego auta a nie szukał go po przeciwnej stronie drogi, bo gdyby wtargnął pod koła kierowcom, zapatrzonym martwym okiem w daleki horyzont, gdzie porządkowy przetykał korek lizakiem, byłaby psia marmolada. 

 

Kocham rajdy niedorajdy! W ogóle wszelkie zorganizowane niedorajdy, wprowadzające zamęt tam, gdzie powinno wszystko iść jak po maśle, gładko i sprawnie. Ja rozumiem sezon zarobkowy tutaj trwa, tylko 2 miesiące, zarobić musi każdy znajomy królika, trzeba się spieszyć, by tanio udostępnić drogocenną rozrywkę frajerom, ale niechże coś mają oprócz wydrenowanych kieszeni, zagrożeń, kiepskiego jedzenia, stresu i frustracji. Nie można liczyć tylko na to, że słońce, piasek i woda ich zadowoli, bo te czasem też mają urlop.  

Opisany w poprzednim wpisie spływ też mógłby wykazać więcej staranności, jakieś mikre, prymitywne bazy na starcie i mecie, zabezpieczające chętnych przed deszczem, ławka skoro trzeba czekać na ogarnięcie się organizatorów, przecież już od kilku lat płowieje na płotach zachęta na przejażdżkę i na wodzie wielkiego luzu nie ma.   

Ja nie jestem jakoś specjalnie wymagająca, nie oczekuję złotych poręczy, szampana, ani pacek na komary, ale mniej smrodu i śmiecia wyłażącego na niczyim (- GMINNYM?) terenie, nim wykaraskam się z drogocennego, błotnistego parkingu do wymarzonego celu. 

                Amen!