świątecznie

!

*

Moja

Przyjaciółka

wróciła z sanatorium,

opowiedziała

 co działo się w tle jej kuracji.

 - W kurorcie brak wolnych miejsc pracy

 więc, matka dwójki dzieci, dla chleba sprzedaje swoje ciało,

nie

ukradnie,

bo nie wie gdzie,

na czas upadku, małe dzieci zostawia same w domu,

 nie zaryzykuje na parę miesięcy, czy lat,

nie

żebrze,

 co się udało wyprosić

bezrobotnej u hojnych, obcych już wydała.

Nie

spytam

 - Na jakim świecie żyjemy?

Bo rzeczy dzieją się w naszym kraju, na naszych oczach.

Los

sprawił,

czy może

wady i niedoskonałość organizacji,

urzędnicze niechlujstwo, słabość, brak sumienia?

Dla

ubogich,

 porzuconych, samotnych,

niezaradnych i psychicznie chorych ten świat to piekło!

*

Ładna choinka!

Pod choineczką musi być to wydumane. Zastaw się i postaw… Za ostatni grosik, nie ważne skąd!

Po co?

-Tradycja? Bogu dzięki nie moja! Dla mnie każda chwila jest świętem. Nie znajdę pod choinką, zawiedzionych nadziei i rozczarowania, te święta, jak święta tysięcy rodzin spędzę bez problemu, zwyczajnie, bez hałasu, jakby to był kolejny dzień tygodnia, z bagażem cholernie długiego weekendu. Mamy w ogrodzie srebrnego świerka, na nim wieszamy plastikową butelkę wypełnioną nasionami słonecznika, taką z maleńkim balkonikiem, do którego uczepione wiszą przez cały dzień ptaszki. Drzewo dosłownie oblepione jest żółtymi sikoreczkami, tłuściutkimi gilami i innymi leśnymi śpiewakami. To choinka na miarę moich potrzeb. Sporo kosztują nasiona, ale to mądrze wydane pieniądze, bo gdy mróz ściśnie, moi skrzydlaci sąsiedzi przetrwają a latem zjedzą komary, przez które traci się zdrowie i pieniądze na specyfiki łagodzące ból, kiedy wściekłe owady napadną wieczorem i niemiłosiernie potną skórę. Tak, więc wolę 2 w jednym za niewielkie pieniądze. W domu; żadnych choinek, pożerających energię lampeczek, żadnego plastikowego śmierdzącego, świecącego chińskiego badziewia, nie będzie ubierania, rozbierania drzewka, za to masa wolnego czasu na refleksje i święty spokój w ten szczególny czas. Dla dekoracji w słoju może zamknę stare, szklane bombki i postawię na komodzie. Jako emeryci mamy małe fundusze, ale wolny czas.

Przywykłam do samotności, nawet w czas wigilijny, ostatnie lata były dla mnie szalone, działo się różnie, szybko, nieoczekiwanie a i cudownie. Mam powody by czuć wdzięczność i nie narzekać.

Uważajcie, o czym marzycie. Marzenia się spełniają, nie zawsze dzieje się to już jutro, może za rok, dwa a nawet więcej, ale spełniają się i basta. Mówi Wam to Madame, która kiedyś marzyła sobie o podróżach, nie mając paszportu, ani grosza, zero szansy na spełnienie owych mrzonek. Nadeszła jednak chwila i cud się stał. Choć jest jeszcze mniej pieniędzy, ciągle coś nowego na horyzoncie widnieje jak gwiazda, wzywa, podrzuca gwiazdkowe prezenty i spełniają się marzenia, o których już zapomniałam. Im mniej pazerności i mniej w portfelu tym przygoda fantastyczniejsza. Nie należy się tylko bać, na głęboką wodę i chlup!

Z bagażem nowych doświadczeń radośniej się wyskubuje grosze, nagle się okazuje, że można mieć mało, ale to nie znaczy, że się nie ma nic, trzeba tylko odpowiednio się ustosunkować do rzeczywistości. Znajdzie się nawet grosz, którym można się będzie podzielić z innymi. Jeśli nie będziemy w stanie wydusić grosza z własnego portfela, to zachęcimy tych, co go mają pod dostatkiem, niech też mają radość z obdarowywania, jeśli nie groszem to może sypną dobrym słowem.

 

 Życzmy sobie światła w mroku, spokoju, wytrwałości, odwagi by się przyznać, że czasem czegoś nie umiemy, prawdy, mądrych odpowiedzi, serdecznych przyjaciół, na koniec sukcesów.

Wesołych świąt!