energia

Komórka wydała z siebie konające westchnienie, nie używałam jej od tygodni, przyjaciółka na obczyźnie haruje poza zasięgiem darmowych rozmów, pozostali odcięci od światłowodów, się wykruszyli a rodzinne pogaduszki to tylko z wizją, przecież chcę zobaczyć jak miewa się Tygrysek, nie tylko usłyszeć

- cześć babcia, muszę odrobić lekcje-

 tak naprawdę znudzone lekcjami paski kłębią się na monitorze a tłukące się gary w kuchni nerwowo przypominają, że spóźnieni są, czekają kolejne zajęcia, przygotowania, ponaglenia, więc kiedyś tammm znajdzie się chwila, to pogadamy o już nieaktualnych sprawach.

Ja sama jestem na baterie słoneczne, funkcjonuję od pełnej wiosny po wczesną jesień, później to już jakieś echo życia wydobywam z siebie jak moja zdychająca komórka. Kocham słońce i chcę przeprowadzić się na stałe, tam gdzie go dostatek, teraz staram się coś robić, żeby tu było ładnie i łatwiej nam było przetrwać od pierwszego do pierwszego. Mam nadzieję, że ziemia sprawniej wykorzysta energię słoneczną i wyda owoce, które w niej zasiejemy. 

Na razie nie widzę wiosny, tylko jakieś przebłyski nadziei, że nadejdzie i uraduje nas swoim ciepłem.  

W ogrodzie trzeba było wyciąć dorodne i zdrowe drzewa, żeby światło dotarło gdzie trzeba, bo konowalskie chwasty leśne za siatką przesłoniły życiodajne promienie słońca, zapuściły korzenie i ssąc soki z naszego ogrodu strzelają badylami w niebo, wabią ptactwo głównie sójki, sroki i szpaki łase na owoce późno dojrzewającej w cieniu borówki, więc znowu piłowanie, rąbanie i wydatki, ktoś musi wywieźć iglaste gałęzie, to kosztuje i wcale nie wygląda różowo. Smrodliwy traktor wyciska koleiny w dziewiczym mchu, wysypują się w ilości wielu sztuk ludki leśne z filozofią wsiową, najlepiej wiedzą którędy wjechać i co stratować, wysypują się jak prusaki z pudła, rozbieganymi oczkami każdy szuka własnej ścieżki, dzikim pędem na drugi koniec ogrodu depczą, co obce ich estetyce a traktor dymem żrącym drapie w gardło, pyrka, warczy i nie daje dojść do głosu protestom żadnym. 

Przetrwałam jednak, nie rozkleiłam się a nawet zdołałam zrobić nowy anty koci płotek moim ziołom, posadzić kilka nowych roślinek; spireę, hortensję, brunerę wielkolistną o niebieskich oczach jak u niezapominajki a także szałwię i jałowiec. Na siew za wcześnie, chmury gradowe groźnie się nadymają, prychają zimnem, energia z kominka ogrzewa moje kości, ale starcza jej tylko na kolejną dramę koreańską zakutaną w kocyk ze szklanką gorącej herbaty z cytryną 

a to za mało, stanowczo za mało!       

 Sypnęło gradem.

 Poranne przymrozki -6 ⁰ C.