poranek

Popijając wodę z cytryną dla perystaltyki  podziwiałam Naturę. 

Siwe chmurki szczytami lasu czesały swoje skłębione loki. Poranek figlował z wiszącą nad bagnem mgłą, podrzucał, wyciągał, rozpychał i zwijał ją, na koniec odwracając się na drugi bok wtłoczył w szczerbaty las całą białą jej puszystość. Świt rozwieszał lśniącą rosę na sznurach pajęczyny. Budzące się ptaki omawiały plan lotów na nadchodzący dzień. 

Wreszcie gładko rozczesane chmurki, rozjaśnione blaskiem wschodzącego słońca, upudrowane różem, powoli odpływając dały swobodę światłu i rosa  rozpaliła kolorami tęczy swoje brylanty.

                       

                              Zrodził się z tego całkiem przyjemny dzionek.